Początek roku przedszkolnego, szkolnego, pojawienie się nowych osób w ramach naszych grup lub klas. Zwykle polega ono na przedstawieniu swojego imienia oraz powiedzeniu kilku słów o sobie, swoich zainteresowaniach czy ulubionych zajęciach. Trudno zapamiętać te informacje, zwłaszcza gdy opowiada o nich kilkanaście osób. Jak zamienić powitanie w zabawę, która ułatwi zapoznanie się dzieci?
Oto nasza propozycja!
Każdemu dziecku rozdajemy trzy do pięciu karteczek o rozmiarze A5 lub A6. Na każdej z nich uczeń może narysować (lub napisać, jeśli zabawa dotyczy starszych dzieci) coś, co chciałby o sobie powiedzieć innym. Mogą to być informacje, typu: lubię jeść lody truskawkowe, moja ulubiona zabawka to czerwony samochód, mam psa o imieniu Burek. Jedna karteczka może opowiadać tylko o jednej takiej rzeczy.
Kiedy uczniowie skończą swoje prace, po kolei prezentują je przed resztą klasy. Warto zaznaczyć, żeby starali się zapamiętywać informacje o innych, oraz że mogą zadawać danej osobie dodatkowe pytania.
Kiedy skończą się przedstawiać, w każdej kartce robimy dziurkę i rozdajemy dzieciom sznureczki (mogą być różnokolorowe), żeby nawlokły swoje karteczki. Wskazówka: warto zrobić supełek przed każdym obrazkiem, żeby kartki nie zsuwały się jedna na drugą. Zbieramy wszystkie powstałe sznureczki.
Teraz czas na przerwę i inne zajęcia, na przykład na zabawę Knowla Box. Zabawę z powitaniem możemy dokończyć tego samego lub następnego dnia.
Jeśli chcemy wykorzystać Knowla Box, idealna będzie aktywność „Awatar uczuć” (Planeta EMO). Każde dziecko tworzy swojego avatara, co także pozwala pokazać różnorodność osób w grupie, a z drugiej strony – porozmawiać o cechach wspólnych. Można również wykorzystać aktywność „Połącz kropki” (Planeta SPE), z której to można zrobić wstęp do rozplątywania sznurków.
Kolejny krok to tworzenie pajęczej sieci z zebranych sznureczków z obrazkami. Powinny one przechodzić między sobą, ale nie być zbyt poplątane. Do wykonania takiej pajęczyny możemy użyć krzeseł ustawionych w okrąg lub tablicy korkowej. Jest to tak zwana pajęczyna naszej grupy.
Zadaniem dzieci jest pójście po kolejnych sznureczkach i dopasowanie ich do jednej z osób naszej grupy. Kiedy uda nam się poprawnie przypisać karteczkę do osoby, wręczamy jej sznureczek. Na koniec możemy zawiesić w widocznym miejscu w sali komplety sznureczków z ich imionami.
Jest kilka innych możliwości tej zabawy, np.: można nie rozplątywać pajęczyny, która będzie spajała naszą grupę, jednocześnie pokazując, że każdy stanowi jej integralną część. W zaplatanie pajęczyny możemy włączyć uczniów – rozplątanego sznureczka nie otrzymuje osoba, która go stworzyła, ale osoba, która pierwsza zgadła, do kogo on należy – zwycięża ten, kto będzie miał ich najwięcej pod koniec rozplątywania.
